Abstract
               

      Sculpture is an important art form that reflects the history of human society and the culture. In India, sculptures often have secular domination, but they reveal social class organizations and the lives of working people. At the Marxist Perspective, the Indian sculptures can see the classes, reflections of labor, and the release of the oppression. According to Marxist theory, art is an expression of society’s economic base. What kind of Indian sculptures do the Magician attributes? What is the place where they get in the community? Such questions are the problems of this study. Therefore, the purpose of this study is to examine the Indian sculptures from the Marxist angle and make clear the social classes, the role of working people and the dominance of the bureaucracy. The study is carried out based on analysis, description research, and historical research systems.


இந்திய சிற்பங்களில் மார்க்சியம்


முன்னுரை
         

     சிற்பக்கலையானது மனித சமூகத்தின் வரலாற்றையும், கலாச்சாரத்தைப் பிரதிபலிக்கும் ஒரு முக்கியமான கலை வடிவமாகும். இந்தியாவில் சிற்பங்கள் பெரும்பாலும் மதச்சார் ஆதிக்கத்தைக் கொண்டிருந்தாலும் அவை சமூக வர்க்க அமைப்புகளையும், உழைக்கும் மக்களின் வாழ்க்கையையும் வெளிப்படுத்துகின்றன. மார்க்சியக் கோணத்தில் (Marxist perspective) பார்க்கும் போது இந்தியச் சிற்பங்களில் வர்க்கப் பிரிவுகள், உழைப்பின் பிரதிபலிப்புக்கள், அடக்கு முறையிலிருந்து விடுதலை போன்ற அம்சங்களை காண முடிகின்றது. மார்க்சியக் கோட்பாட்டின்படி கலை என்பது சமூகத்தின் பொருளாதார அடிப்படையின் வெளிப்பாடாக விளங்குகிறது. இதன் வழி இந்திய சிற்பங்கள் எவ்வகையான  மாக்சிய கற்பிதங்களை முன்வைக்கின்றன? அவை சமூகத்தில்  பெறும் இடம் எத்தகையது? போன்ற  கேள்விகள் இவ்வாய்வின் பிரச்சினைகளாக உள்ளன. எனவே இந்திய சிற்பங்களை மார்க்சிய கோணத்தில் ஆய்வு செய்து சமூக வர்க்கப்பிரிவுகளையும், உழைக்கும் மக்களின் பங்கு,  அதிகார வர்க்கத்தின் ஆதிக்கம் ஆகியவற்றை தெளிவாக புரியவைப்பது இவ்வாய்வின் நோக்கமாகும். இந்த ஆய்வானது பகுப்பாய்வு, விபரண ஆய்வு, வரலாற்று ஆய்வு முறையியல்களை அடிப்படையாக கொண்டு மேற்கொள்ளப்படுகின்றது.


திறவுச் சொற்கள் : கலைகள், மார்க்சியம், சிற்பங்கள், சமூகம்,சமயம்


மார்க்சியம் மற்றும் கலைவடிவங்கள்


         கார்ல் மார்க்ஸ் (Karl Marx) மற்றும் ஃபிரெட்ரிக் எங்கல்ஸ் (Friedrich Engels) முன்வைத்த மார்க்சிய கோட்பாட்டின்படி சமூக வளர்ச்சி பொருளாதார அடிப்படையில் நிகழ்கிறது. கலை, சிற்பம் போன்றவை ஆட்சி வர்க்கத்தின்  ஆதிக்கத்தையும், உழைக்கும் வர்க்கத்தின் நிலைமையையும் பிரதிபலிக்கின்றன. இந்தியாவின் சிற்பக் கலையின் அடித்தளத்தைப் புரிந்துகொள்வதற்கு அதன் வரலாற்று வளர்ச்சியை அலச வேண்டியது அவசியம் ஆகும். இந்திய சிற்பங்கள் பெரும்பாலும் மதம், அரசியல், மற்றும் சமூக அமைப்புகளுடன் இணைந்துள்ளன. சிந்து நாகரியத்தின் மோஹெஞ்சோதாரோ மற்றும் ஹரப்பா கால சிற்பங்கள் சிவில் சமூகங்களில் வாழும் உழைக்கும் மக்களின் வாழ்க்கை முறைகள், தொழிற்சாலைகள், மற்றும் அன்றாட உபயோக பொருட்களை பிரதிபலிக்கின்றன. சிந்துவெளி நாகரிக சிற்பங்களில் அரசியல் அதிகாரத்தின் தாக்கம் குறைவாகவே காணப்படுகிறது.¹ வர்த்தகர்கள், உழைப்பாளர்கள் மற்றும் சிற்றொழில் தொழிலாளர்களின் இருப்பு வலியுறுத்தப்படுகிறது. இந்த கால சிற்பங்கள் ஒரு சமத்துவ சமூகத்தைக் குறிக்கின்றன. ஆனால் காலப்போக்கில் அதிகாரம் மற்றும் சொத்துச் சுரண்டல் வந்துவிட்டன.


          மௌரியர் மற்றும் குப்தா கால சிற்பங்களில் அஸோக மையந்திகள், சாஞ்சி ஸ்தூபி போன்றவை மிகப்பெரிய அரசியல் மற்றும் மத ஆதிக்கத்தின் வெளிப்பாடாகக் கருதப்படுகின்றன. இவற்றில் அரசியல் அதிகாரம் மற்றும் மத ஆட்சியின் செல்வாக்கு அதிகம் காணப்படுகிறது. ஆனால் மக்களின் கலாச்சாரத்தை பிரதிபலிக்கும் சிறிய சிற்பங்கள் மறைக்கப்பட்டுள்ளன.
   மத சிற்பங்களில் பிராமணிய ஆதிக்கத்தின் வெளிப்பாடு பாரம்பரியமாக காணப்படுகின்றது. ² இந்தியாவின் முக்கிய மதங்களான  இந்து, புத்த, சமண ஆகியன சிற்பக் கலையில் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளன. இந்த மதங்களின் சிற்பங்களே பிற்கால இந்தியாவின் மார்க்சியவாத கருத்தியல்களை பிரதிபலித்து நின்றன.


1.வர்க்கத் தொடர்புகள் மற்றும் உழைக்கும் மக்களின் பிரதிபலிப்புக்கள்


     மார்க்சிஸ்ட் கோணத்தில் ஒவ்வொரு காலத்திலும் உழைக்கும் மக்களின் நிலை சிற்பங்களில் எவ்வாறு பிரதிபலிக்கப்படுகிறது என்பது இங்கு முக்கியமான ஆய்வுப் பொருளாக அமைகின்றது. பூமிபுத்திரா சிற்பங்களில் பெரும்பாலும் அரசர்கள், மதத்தலைவர்கள் காணப்படுகிறார்கள். ³ அத்தோடு  கிராமப்புற உழைப்பாளர்களின் திறமையை சில சிற்பங்கள் உலகிற்கு உணர்த்தி நிற்கின்றன. எடுத்துக்காட்டாக மாமல்லபுரம் பண்பலைக் கோவில் சிற்பங்களில் கலைஞர்களின் உழைப்பும், தொழிலாளர்களின் பங்கு குறிப்பிடத்தக்கது.
கிராமிய மற்றும் சிறுபான்மை சமூகங்களின் சிற்பங்கள் என்ற கட்டமைப்பில் ஆராய்யும் போது பழங்குடியினர் மற்றும் பிற பின்தங்கிய சமூகங்களை சேர்ந்த மக்கள் தங்களது சிற்பங்களை இயற்கையை அடிப்படையாகக் கொண்டு உருவாக்கியுள்ளனர். ⁴ அவை அதிகார வர்க்கத்தின் சிற்பங்களை விட நிஜ வாழ்க்கையின் பிரதிபலிப்பாகவும் மிளிர்கின்றன. மார்க்சிஸ்ட் பார்வையில் இவை ஒரு “சமூகவியல் வரலாற்று ஆவணமாக” கருதப்படும்.


சமூக வர்க்கப் பிரிவுகள் மற்றும் அதிகாரத்தின் பிரதிபலிப்புக்கள்


     இந்தியக் கலையின் பெரும்பாலான பகுதி அரசின் ஆதிக்கத்தையும், மத மரபுகளையும் காட்டி உருவானது. ⁵ இந்திய அரசியல் அமைப்புகளில் கட்சி, வர்க்கம், குடும்பம், மதம் ஆகியவை ஒன்றாக கூடி இந்த சிற்பங்களை உருவாக்கியுள்ளன. இதனையடுத்து பெரும்பாலான சிற்பங்கள் அதிகார வர்க்கத்தின் ஆதிக்கத்தைக் காட்டுகின்றன.


(a)கோயில் சிற்பங்கள் – ஆட்சியாளர்களின் கலாச்சார ஆயுதம்


     பல்லவர், சோழர், பாண்டியர், விஜயநகரப் பேரரசு ஆகிய ஆட்சியாளர்களின்  இந்திய சிற்பங்கள் முக்கிய வரலாற்றுக் கட்டங்களை கொண்டுள்ளன. இந்தக் கோயில்களின் கட்டமைப்புகள் மற்றும் சிற்பங்கள் பெரும்பாலும் அரசியலின் மத ஆதிக்கத்தை பிரதிபலிக்கின்றன.


பல்லவர் சிற்பக்கலை


        பல்லவ கால சிற்பங்கள் பெரும்பாலும் கோயில்களை மையப்படுத்தி இருந்தன. பல்லவரின் மாமல்லபுரம் சிற்பங்கள், இரதக் கோயில்கள், அருச்சலேஸ்வரி கோயில்கள் மற்றும் “அர்ஜுனா பபிர்தி” போன்ற சிற்பங்கள் அரசியல் கருத்துக்களையும் மத ஆட்சியையும் பிரதிபலிக்கின்றன.


சோழர் சிற்பக்கலை


      சோழர் காலத்தில் அரசின் பெருமை மற்றும் தெய்வீக ஆட்சியையும் குறிக்கும் சிற்பங்கள் பல உருவாக்கப்பட்டன.  பெருநகரத்தில் உள்ள பிரகதீஸ்வரர் கோயில் மற்றும் கோயில் சிற்பங்கள் மதத் தலைவர்களும், அரசர்களும் ஒத்திசைவாக உருவாக்கிய சிற்பங்களை காட்டுகின்றன. சோழர்களின் அரச ஆட்சியை வெளிப்படுத்தும் விதமாக சிற்பங்களில் தெய்வங்களை பிரதிபலிப்பது மிக முக்கியமாக இருந்ததுள்ளது.


விஜயநகரப் பேரரசின் சிற்பங்கள்


       விஜயநகரப் பேரரசின் காலத்திலும் கோயில்களில் சிற்பங்கள் முக்கியமான பகுதியாக இருந்தன. ஹம்பி கோயில்கள் உள்ள விஸ்வரூபம் போன்ற சிற்பங்கள் அரசின் கலை ஆக்கங்களை மற்றும் அந்தக் காலத்தின் சமூக நிலைகளைக் காட்டுகின்றன. அரசின் ஆதிக்கம் மற்றும் தெய்வங்களின் வியாபகம் இங்கு பிரதிபலிக்கப்படுகின்றன.


(b) புத்த, சமண சிற்பங்களில் சமய சமத்துவத்தின் வெளிப்பாடுகள்


     புத்த மற்றும் சமண தத்துவங்கள் பரபரப்பான சமூக மாற்றங்களுக்கான அடிப்படை கொள்கைகளாக இருந்தன. இவை அரச ஆட்சியின் மாற்றத்தையும், சமத்துவத்தின் நோக்கத்தையும் வெளிப்படுத்துகின்றன. ⁶


அஜந்தா மற்றும் எலோரா குகைச் சிற்பங்கள்


       இந்த சிற்பங்கள் பொதுவாக சமய சமத்துவத்தை பிரதிபலிக்கின்றன. இந்தக் குகைகளில் அரசர்கள் அல்லாத மக்களின் வாழ்க்கையையும் பிரதிபலிக்கப்படுகின்றன. இதில் மனிதர்கள் உழைக்கும் நிலைகளை மற்றும் கலாச்சார வாழ்க்கையை வெளிப்படுத்தும் வகையில் உருவான சிற்பங்கள் மக்களுக்கான ஒரு குறியீடாக விளங்குகின்றன.


சமண மற்றும் புத்தர் சிலைகள்


    புத்த மற்றும் சமண மதங்களில் சமூக சமத்துவம் முன்னிலை வகிக்கின்றது. சமண சிலைகளில் மிகுந்த மனதிலான இருதயத்தை (Ahimsa) பிரதிபலிக்கும் வகையில் சிற்ப வேலைப்பாடுகள் உருவாக்கப்பட்டுள்ளன. சமணர்களின் வாழ்வு மற்றும் அவற்றின் சமூக ஒழுங்கை பிரதிபலிக்கும் சிற்பங்கள் சமத்துவ நோக்கத்தை வெளிப்படுத்துகின்றன.


(c) சிந்துவெளி நாகரிக சிற்பங்கள் – ஒரு சமத்துவ சமூகத்தின் நினைவுகள்


      மோகஞ்சதாரோ, ஹரப்பா போன்ற நாகரிகங்களின் சிற்பங்கள் பெரும்பாலும் அரசர்களின் ஆதிகத்தை குறிப்பிடவில்லை. ஆனால் பொதுமக்களின் வாழ்க்கையை பிரதிபலிக்கின்றன. பஞ்ச் மார்க் சிலைகள் உழைக்கும் மக்களின் நெறிமுறைகளையும், மனிதர்களின் பரிமாற்றங்களையும் பிரதிபலிக்கின்றன. ⁷ இதில் பொதுமக்களின் வாழ்வை வெளிப்படுத்தும் வகையில் பல சிற்பங்கள் உருவாக்கப்பட்டுள்ளன.


2.இந்திய சிற்பங்களில் உழைக்கும் மக்களின் பங்களிப்பு மற்றும் மறைக்கப்பட்ட வரலாறுகள்


       இன்றுவரை இந்திய சிற்பங்கள் பெரும்பாலும் அரசர்கள் மற்றும் மத ஆட்சியாளர்களால் மதிக்கப்பட்டுள்ளன. ஆனால் உழைக்கும் மக்களின் பங்களிப்பை மறைத்து விடுகின்றன.


(a)கோயில் தொழிலாளர்களின் மறைக்கப்பட்ட கதைகள்
         

    சில கோயில்கள் மிகப்பெரிய பணியாற்றுதல்களையும், தொழிலாளர்களின் பங்களிப்பையும் மறைத்து நிற்கின்றன. பரபரப்பான கோயில்களை உருவாக்கிய தொழிலாளர்கள் முக்கியமான பங்காற்றினாலும் வரலாற்றில் அவர்களின் பெயர்கள் அதிகமாக குறிப்பிடப்படவில்லை. ⁸ இது வரலாற்றின் அதிகார மையங்களால் மக்களுக்கு உணர்த்தப்படாத உண்மைகள் ஆகின்றன.


3.உழைக்கும் மக்களின் சிற்பக் கலைகள்


உழைக்கும் மக்களின் வாழ்வு மற்றும் அவர்களின் மகத்துவத்தை விளக்கும் சிற்பங்கள் உருவாக்கப்பட்டுள்ளன. சுதந்திரம், நாட்டுப்பற்று, வேளாண்மை மற்றும் கிராமிய வாழ்வு ஆகியவற்றின் பிரதிபலிப்பாக சிற்பங்களில் மக்கள் களைப்புடன் இணைந்து தமது உணர்வுகளை வெளிப்படுத்தியுள்ளனர்.


(a)அடக்குமுறைக்கும் எதிராக உருவான சிற்பங்கள் மற்றும் புரட்சியியல் சிந்தனைகள்


சிற்பங்கள் அடக்குமுறை மற்றும் ஆட்சியாளர்களுக்கு எதிராக உருவான ஒரு புரட்சி முறையாகக் கூட விளங்குகின்றன. புரட்சியியல் சிந்தனைகளை வெளிப்படுத்தும் சிற்பங்கள், சமூகத்தில் உள்ள அந்தஸ்து மாற்றத்திற்கு ஒரு கருவி ஆக இருந்துள்ளன. குறிப்பாக பாண்டிய மன்னர்களின் சிற்பங்கள் தன்னம்பிக்கை,வீரம், இலட்சிய பயணம் போன்ற விடயங்களை பிரதிபலிக்கின்றன.


(b)இந்திய விடுதலைப் போராட்ட சிற்பங்கள்


   இந்திய விடுதலைப் போராட்டத்தை பிரதிபலிக்கும் சிற்பங்கள் பெரும்பாலும் மக்கள் போராட்டத்தை வெற்றியுறுத்தும் சின்னங்களாக இருந்து வருகின்றன. இந்திய விடுதலைப் போராட்டத்தின் முக்கிய சின்னங்களாக விளங்கிய வ. உ. சிதம்பரம்பிள்ளை,  வீரமங்கையர் ராணி வேலுநாச்சியார் போன்றவர்களின் சிற்பங்களை மக்கள் உருவாக்கினர். ⁹ இவை அரசின் அதிரடிகளுக்கு எதிராக மக்களின் வீரத்தை பிரதிபலிக்கும் வகையில் உருவாக்கப்பட்ட சிற்பங்களாக சிறப்பு பெறுகின்றன. சுபாஷ் சந்திரபோஸ் மற்றும் பகத் சிங் ஆகியோரின் சிற்பங்கள் காலனித்துவத்தின் எதிர்ப்பு, மக்கள் விடுதலை மற்றும் பிரம்மாண்ட சமூகவியல் மாற்றங்களை காட்டும் வடிவங்களாக அமைந்துள்ளன.


4.சமகால அரசியலில் மார்க்சியக் கோட்பாடுகளின் தாக்கம்


       மார்க்சியக் கோட்பாடு இந்தியாவில்  சாதாரணமாக சமகாலத்தில்  விரிவடையவில்லை என்றாலும் அது சில பகுதிகளில் குறுகிய வரம்பில் வலுவடையப் பெற்றது. திரிபுரா, கொல்கத்தா போன்ற இடங்களில் மார்க்சிய சமூகத்தில் தத்துவங்களை வெளிப்படுத்தும் சிலைகள் மற்றும் சிற்பங்கள் காணப்படுகின்றன. ¹⁰ இவை சமூகப் புரட்சிக்கு வழிவகுத்துள்ள சிற்பங்கள் ஆகின்றன. குறிப்பாக பாபாசாகேப் அம்பேத்கர் சிலைகள் மற்றும் தலித் சிற்பங்கள் ஒரு வர்க்கமிகுதி சமூகத்திற்கான எதிர்ப்பாக உருவாகின்றன. தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் எதிர்ப்புக்கள் கலை வடிவங்களாகவும் சில சிற்பங்களாகவும் உருவாகின்றன.


5.வர்த்தகமும் சிற்ப வளர்ச்சியும்


(a) சிற்ப தொழிலாளர்கள் மற்றும் கலைஞர்களின் நிலை


     வரலாற்று ரீதியாக சிற்பத் தொழிலாளர்கள் பின்தங்கிய சமூகமாகவே காணப்பட்டனர். அவர்கள் பணம் சம்பாதிக்க முடியாத நிலையில் அரசர்களின் அரண்மனைகளுக்கு மட்டுமே பணியாற்ற வேண்டும் என்று கட்டாயப் படுத்தப்பட்டனர். ¹¹  மார்க்சிய கோணத்தில் இது ஒரு தொழிலாளர் வன்முறையின் சிறந்த எடுத்துக்காட்டாகக் காணலாம்.


(b) சமகால சிற்பக் கலையில் பொருளாதார மாற்றம்


     இன்று சிற்பக் கலை ஒரு வணிகரீதியாக மாறிவிட்டது. இது கலைஞர்களைச் சந்தையின் வசமாக மாற்றுகிறது. ஆனால் சில கலைஞர்கள் மக்கள் குரலாகவும், சமூக மாற்றத்திற்கான கருவியாகவும் செயல்படுகிறார்கள்.


நிறைவுரை


      இந்தியச் சிற்பங்களை மார்க்சிய கோணத்தில் பார்க்கும் போது வர்க்கப் போராட்டம், உழைக்கும் மக்களின் பங்கு, ஆட்சி வர்க்கத்தின் ஆதிக்கம் போன்றவை தெளிவாக வெளிப்படுகின்றன. பெரும்பாலான சிற்பங்கள் ஆட்சி வர்க்கத்தையும், மதநிலையையும் ஆதரிக்கும் விதமாக இருந்தாலும் சில சிற்பங்கள் சமூக நியாயத்தையும், மாற்றங்களையும் ஒட்டியுள்ளன. இன்று இந்த சிற்பக் கலையின் வாயிலாக வர்க்கச் சுரண்டலை வெளிப்படுத்தவும், சமூகவியல் மாற்றங்களை தூண்டவும் புதிய முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்படுகின்றன. இந்திய சிற்பங்கள் வெறும் அழகியல் மட்டுமல்ல ஒவ்வொரு காலத்திலும் சமூக அரசியல் மற்றும் பொருளாதார மாற்றங்களைப் பிரதிபலிக்கும் ஒரு முக்கியக் கருவியாகவே திகழ்கின்றது.


அடிக்குறிப்புக்கள் 


1.சேதுராமன்,கு., தமிழ்நாட்டு சமுதாயப் பண்பாட்டுக் கலை வரலாறு, பக் 234


2.வீரபாண்டியன், சிற்பி கோ. தமிழர் சிற்பக்கலை, பக் 91-99


3.ஏகாம்பரநாதன்,ஏ., தமிழகச் சிற்ப, ஓவியக் கலைகள், பக் 45


4.இராசமாணிக்கனார், மா., தமிழகக் கலைகள், பக் 29


5.Sethuraman,G., Facts of Indian Art and Culture,  p 78


6.அம்பை மணிவண்ணன், கோயில் ஆய்வும் நெறிமுறைகளும், பக்117


7.மேலது நூல், பக் 129


8.மயிலை சீனி. வேங்கடசாமி, தமிழ் வளர்த்த அழகுக் கலைகள்,


9.வீரபாண்டியன், சிற்பி கோ. தமிழர் சிற்பக்கலை,  பக் 89


10.மேலது நூல், பக் 133


11.பசுபதி, ம.வே., செம்மொழித்தமிழ், பக். 81


உசாத்துணை நூல்கள்


1.மஜும்தார்,R.C., ராய் சசௌத்ரி, H. C., தத்தா,K., (1965), இந்தியாவின் சிறப்பு வரலாறு (முதற் பகுதி), தமிழ்நாடு பாடநூல் மற்றும் கல்வியியல் பணிகள் கழகம், சென்னை


2.இராசமாணிக்கனார், மா., (1980), தமிழகக் கலைகள், பாரிநிலையம் 184.பிராட்வே சென்னை 600001


3.வெங்கடேசன்,க., (2014), இந்திய வரலாறு (சிந்து முதல் பிளாசி வரை கி.மு. 3000 முதல் கி.பி. 1757 வரை), வி.சி.பப்ளிகேசன்ஸ், இராஜபாளையம்


4.தேவி பிரசாத் சட்டோபாத்யாயா, (1989), இந்தியத் தத்துவ இயலில் நிலைத்திருப்பனவும் அழிந்தனவும், சென்னை புக்ஸ்


5.கந்தன், கி., (2017),  தமிழகச் சிற்பக் கலை வரலாறு, தமிழ்ப் பல்கலைக்கழக வெளியீடு 427


ஆய்வுக்கட்டுரையின் ஆசிரியர்


குமாரவேலு டனிஸ்ரன்


மானிப்பாய், இலங்கை

 

The post Marxism in Indian Sculpture|Kumaravelu Danistan appeared first on இனியவை கற்றல் பன்னாட்டுத் தமிழியல் மின்னிதழ்.

Abstract


        Storytelling has long been a fundamental aspect of classical literature, serving as a powerful medium to impart discipline, moral values, respect for humanity, and the significance of hard work. It is not limited to the educated but also serves as a guiding tool for those with limited knowledge. By narrating stories to children, we can effectively instil essential virtues and ethical principles that shape human life. This research explores key moral values such as the importance of work, respect for nature, and the consequences of arrogance, as depicted in Japan Naatu Siru Kadhaigal (Short Stories from Japan). Through an analysis of these narratives, this study highlights how storytelling remains a timeless and impactful means of moral education.


ஜப்பான் நாட்டுச் சிறுகதைகள்- குழந்தைகளுக்கான நீதிகள்


ஆய்வுச்சுருக்கம்


       காலம் காலமாகச் செவிவழியாகக் கடத்தப்படும் இலக்கியமே கதை இலக்கியம். இது வெறும் பொழுதுபோக்கிற்காக மட்டுமல்லாது அறத்தை, அன்பை, பிறருக்குக் கொடுக்கப்படும் மரியாதையை, உழைப்பின் மேன்மையை என வாழ்வியலில் உள்ள அனைத்து அறங்களையும் கதை வடிவில் படைத்துக் கற்றவர், கல்லாதவர் என அனைவருக்குமான இலக்கியமாக,பொது இலக்கியமாகக் கதைகள் அமைந்துள்ளன.
‘அனைவருக்குமான’ என்ற பொதுத்தளத்தில் கதைகள் இயங்கினாலும் வரும்காலத்தை இயக்கும் குழந்தைகளுக்கு அறத்தை வலியுறுத்தும் பொழுதுதான் கதைகள் முழுமை பெறுகின்றன. அவ்வகையில் ஆய்வுக்குக் களமாய் உள்ள “ஜப்பான் நாட்டுச் சிறுகதைகள் – குழந்தைகளுக்கான  நீதிகள்” என்னும் தலைப்பின்கீழ் ‘வேலையே தெய்வம்’,’இயற்கையை மதித்தல்’,’தான் என்ற அகம்பாவம்’ என்னும் பொருண்மையில் இவ்வாய்வு அமைகின்றன.


முகவுரை


      அன்றிலிருந்து இன்று வரை மனிதன் நாடோடியாகத்தான் திரிந்து கொண்டிருக்கிறான்.  அன்று வயிறும் வயிற்றை நிரப்புவதற்கான உணவுமே முதன்மையாக இருந்தன.  அதனாலேயே வேட்டைச் சமூகமாக இருந்து வந்தது.  இன்றும் அதே நிலைதான்.  ஆனால் அதில் சிறு மாற்றம். என்னவெனில் உணவே முக்கியமென்றாலும் அதைப் பெறுவதற்கான வளர்ச்சி அதுவும் அறிவு வளர்ச்சி என்ற நிலையை எட்டியபின் பணம் என்பது இங்கு அனைவருக்குமான பொதுத்தேவையாக மாறிவிட்டது.  எனவே இடம் விட்டு இடம்தேடி ஓடிய கால்கள் பணம் ஈட்ட, இன்று இருந்த இடத்திலேயே அமர்ந்து அறிவால் ஈட்டுகின்றனர்.  இப்படி ஒளிபடைத்த கண், உழைத்த உடல், சப்தமிட்டு ஒரு செய்தியை தன் இனக்குழுக்களுக்கு அறிவித்த வாய், வாசனை அறிந்தே அது விலங்கா? விலங்கின் எச்சமா? என உணர்ந்த மூக்கு எனும் ஐம்பொறிகள் ஒரு கட்டத்தில் இயல்பான நுண்ணறிவால் தன் நுண் உணர்வை இழந்து இன்று சற்று மங்கியுள்ளன.

        இதற்குத் தொழில் வளர்ச்சியும் அதனோடு இணைந்த பாதுகாப்பும் என்ற காரணங்களால் எச்சரிக்கை என்னும் உணர்வு, குறிப்பாக விலங்குகளால் அச்சுறுத்தல் இல்லை என்ற உணர்வால் அதன் பயன்பாடு குறைந்துள்ளதை அறிவோம். ஆனால் காது எனும் உறுப்பை எடுத்துக் கொள்ளின் “செவிச்செல்வம’’ “கேட்டல்  இனிது” எனும் இலக்கிய வரிகள் ஐம்புலன்களுள் காதுகளுக்கே முக்கியத்துவம் கொடுக்கின்றன. காரணம், காதுகளின் வழியேதான் உலக உயிர்களின் இயல்புகளை நம் முன்னோர்கள் நமக்கு அறிவித்துச் சென்றனர்.  தான் கண்டு, உற்று, உணர்ந்த செய்திகளை அனுபவ வெளிப்பாடாக, சொற்களின் பிறப்பிடமான வாய் கூறினும் அதனை உள்வாங்கி தன் கற்பனைத்திறன், அறிவாற்றல், அறிவின் வழியில் செயல்படல் என்ற மூன்று நிகழ்வை ஒருங்கே இணைக்கும் மையப்புள்ளியாகக் காதுகள் செயல்படுகின்றன.  அதனால்தான் நம் அறிவார்ந்த முன்னோர்கள் வளரும் குழந்தைப் பருவத்தில் இருந்து நமக்குக் கதைகள் கூறித் தன் கற்பனைத் திறத்தை வளர்த்துக் கொண்டதுடன் நிறைவேறா ஆசைகள், நிறைவேற்றத் துடிக்கும் லட்சியங்கள், வாழ்ந்த வாழ நினைக்கின்ற நிகழ்வுக் கதைகள், தனக்கான உலகம் மற்றும் தன்னைச் சுற்றி உலகம் எவ்வாறு சுழல வேண்டும் என எண்ணிலடங்கா வண்ணங்களை எண்ணிலடங்காகக் கதைகளால் கூறி கேட்போரின் உணர்வுகளை ஆட்கொள்வதுடன் கேட்போரையும் அவர்கள் அறியாமல் அவர்களுக்கான கற்பனைகளைத் தூண்டுகின்றனர். 
         

        ஆக, கதை கூறலும் கேட்டலும் என்பது நம் நாட்டிற்கு மட்டுமல்ல.  மொழிபேசும் அனைத்து மக்களுக்கும் பொருந்தும்.  இக்கதைகளின் ஊடாக பொழுதுபோக்கின் கூறுகளை மட்டுமல்ல ஒவ்வொரு நிலத்திலும் வாழும் சூழல்சார் அறிவினையும் அவ்வறிவினால் அவர்களின் மேம்பட்ட சிந்தனைகளையும் அறிவதற்குக் கதைகள் துணை புரியும்.  அவ்வகையில் ஜப்பான் நாட்டுச் சிறுகதைகள் குறித்து இனிக் காணலாம். 


வேலையே தெய்வம்
         

        சின்டோ, பௌத்தம் ஆகிய மதங்களை ஜப்பானியர்கள் பின்பற்றி வரினும் அவர்கள் தாம் மேற்கொள்ளும் பணிகளையே தெய்வமாகக் கருதிவருகின்றனர்.  அதைத்தான் அவர்களுடைய மதங்களும் மதகுருமார்களும் வலியுறுத்தியுள்ளனர்.  இதை அடிப்படையாகக் கொண்டே “வெட்டி வேலை’ என்னும் சிறுகதையில் ஒரு ஜப்பானிய கிராமத்தில் ஜங் என்னும் விறகுவெட்டி நாள்தோறும் தன் கடமையைச் செய்ய, ஒருநாள் அவ்வழியாக வந்த ஒரு முனிவர் இறைவனை நினையாது அவர் குறித்துப் பாடாது வேலை மட்டுமே செய்தால் அடுத்த பிறவியில் புழுவாகப் பிறப்பாய் என்கிறார். 
          இதைக்கேட்டுத் திடுக்கிட்ட அவன் தன் தொழில், குடும்பத்தை மறந்து இறைவனின் புகழ்பாடித் திரிகிறான்.  ஒருநாள் தன் தாகம் தீர்க்க குளத்து நீரைக் குடிக்க முயல்கையில் தெளிந்த நீரில் தன் உருவத்தைக் காண்கிறான்.  அதில் தன் மெலிந்த உருவத்தைக் கண்டு இறையை விட உழைப்பே உடலை உறுதி செய்யும் என உணர்ந்து தன் இல்லம் திரும்புகிறான்.  இல்லத்தில் யாரும் இல்லாததைக் கண்டு அங்கிருந்த பெண்மணியிடம் வெறும் பிரார்த்தனை வேண்டாம். அது உடல், குடும்பம் என அனைத்தையும் அழிக்கும். 

          நாம் மேற்கொள்ளும் வேலையை முழுமனதுடன் செய்தால் இறையருள் கிடைக்கும் எனக் கூற அங்கிருந்த பெண் அதை முழுமனதுடன் ஏற்றுக் கொள்கிறாள் எனக் கதை முடியும். எனவேதான் ஜப்பானியர்கள் வேலைப்பளுவால் சோர்வு சூழும்போதெல்லாம், இரண்டாம் உலகப் போரில் இறந்து போன தன் தம்பியைச் சுமந்த ஜப்பானியச் சிறுவனின் புகைப்படத்தை அமெரிக்கப் புகைப்படக் கலைஞர் ஜோ ஓ டோனல் என்பவர் வெளியிட அதை இன்றளவும் ஒவ்வொரு முறையும் காணுகிற ஜப்பானியர்கள் அப்புகைப்படத்தை வலிமையின் அடையாளமாகக் காண்கின்றனர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.  ஆகக் கதை என்பது வெறும் கதை அல்ல. அது உணர்வு சார்ந்தது.  எனவே, தான் மேற்கொள்ளும் செயலை, பணியை சிறப்புடன் செய்ய வேண்டும் என்பதே அவர்கள் நமக்குச் சொல்லும் நீதியாகும்.  எனவே ‘சிறுகதை என்பது எளிமை சான்ற படைப்பாக இருத்தல் வேண்டும். ஏதாவது ஒரு சிறிய தெளிவான பயனை மட்டும் கொடுக்க முயல்கிறது’ என்பர்( 1 )


பணமா? நற்காரியமா?
         

        ‘இரண்டும் ஒன்றுதான்’ எனும் கதையில் ஒரு வயதான பெரியவரிடம் ஒரு கூஜா இருந்தது. அதில் நீரூற்றினால் குறையாத சூட்டுடன் இருந்தது.  ஒருநாள் அதில்  துளைவிழ அதைப் பெட்டியில் போட்டு விடுகிறார்.  அட்டைப் பெட்டியில் இருந்த அது தானூகிப் பறவையாய் மாறியது.  பின்னர் காலையில் பழைய கூஜாவாக உருமாற்றம் அடைந்தது.  இதைக் கண்ட அப்பெரியவர் இது நம்முடன் இருந்தால் குழப்பமே மிஞ்சும் என்று வேறொரு வியாபாரியிடம் விற்று புதிய கூஜா வாங்கிக் கொள்கிறார்.  அதை வாங்கிய வியாபாரி தன் இல்லம் கொண்டு செல்கிறார்.  அது மீண்டும் தானூகிப் பறவையாகிறது.  அதைக் கண்ட வியாபாரி உன்னை வைத்து நான் என்ன செய்வது எனக் கேட்க, என்னை வைத்து கூஜாவாகவும் பறவையாகவும் மாற்றிக் காட்டுகிறேன் என மக்களிடத்தில் கூறி வித்தை செய்து பிழைத்துக் கொள் எனக் கூறுகிறது. 

         அவ்வாறே வியாபாரியும் வித்தை செய்து பெரும் பணக்காரன் ஆகிறான்.  நன்றி மறவாத வியாபாரி இதை விற்ற பெரியவரைக் கண்டுபிடித்து தான் சம்பாதித்த பணத்தில் ஒரு தொகையை அவரிடம் கொடுக்கிறான்.  அந்த முதியவரோ அந்தப் பழைய கூஜாவும் நீ தரும் பணமும் எனக்கு ஒன்று தான்.  இந்த இரண்டையும் பெற்றுக் கொண்டால் எனக்குக் குழப்பமும் துன்பமும் ஏற்படும் எனக் கூறி அதை மறுத்து விடுகிறார்.  இறுதியாக, அவனிடம் நீ எனக்குக் கொடுக்கும் பணத்தை மக்கள் நல்வாழ்விற்குப் பயன்படுத்து என்கிறார்.  ஸ்டெவன்சன் காட்டும் மூன்று வகையான சிறுகதைகளாக கருவால் வந்த கதை, குணச்சித்திரத்தால் வந்த கதை, உணர்ச்சிப் பதிவால் வந்த கதை. மேற்கண்டவை குணச்சித்திரத்தால் வந்த கதை ஆகும் (2).
         

        பணத்தை அடிப்படையாகக் கொண்ட மேற்கண்ட கதையைப் போலவே ‘யாருகிட்ட’ எனும் கதையும் அமைந்துள்ளது. க்யோடோ எனும் ஊரில் மியாட்சுகோ என்ற ஏழையும் அதே ஊரில் சானுகி எனும் பணக்காரனும் வாழ்ந்து வருகின்றனர்.  சானூகியிடம் மியாட்சுகோ கடன் வாங்கி முறையாக வட்டியும் செலுத்தி வருகிறான்.  ஒருநாள் தான் கொடுத்த தொகையை மியாட்டிடம் கேட்க அவன் பணம் தரமுடியாத சூழலை விளக்குகிறான்.  அதனை ஏற்காத சானூகி நீ இறந்தாலும் உன் ஆவியிடமிருந்தாவது பெற்றுக் கொள்வேன். உனை விடமாட்டேன் என்கிறான். 
         

        மனம் வெறுத்த மியாட்சுகோ  மரத்தில் தூக்கிட்டுத் தற்கொலை செய்து கொள்கிறான்.  இதை அறிந்த காவலர் பிரேத பரிசோதனை முற்பட அன்றைய நாள் விடுமுறை என்பதால் அந்த மரத்திலேயே விடப்படுகிறான்.  நாளைதானே சடலம் எடுப்போம் என நினைத்த காவலர் மது அருந்திக் காவல் காக்க. அவ்வழியாக வந்த சானூகி தன்னால்தான் அவன் இறந்தான் என நினைத்து அவனைக் கண்டு பயந்து ஓடுகிறான்.  போதையில் இருந்த காவலர்கள் இறந்தவனின் ஆவிதான் ஓடுகிறது என நினைத்து அந்தச் சானூகியைப் பிடித்து மியாட்சுகோ இறந்த பக்கத்து மரக்கிளையில் சுருக்கிட்டுக் கொல்கின்றனர் எனக் கதை நிறைவடைகின்றது.  ‘இரண்டும் ஒன்றுதான்’ எனும் கதையும் ‘யாருகிட்ட’ எனும் கதையும் மையப் பொருண்மையில் பணம் தான் என்றாலும் இரண்டிலும் இமயம் அளவு வேறுபட்டுள்ளது. 
முதல் கதையில் மதியை மயக்கச் செய்யும் பொருளை வைத்து இருப்பதும் தவறு.  அதனால் எண்ணற்ற செல்வங்ளைப் பெறுதலும் தவறு. காரணம் உழைப்பில்லாச் செல்வம் சோம்பேறியாக்கும். உழைப்பில்லா வருமானம் தீது என்பதுடன் அவற்றைத் தனக்காகப் பயன்படுத்தாது மக்களுக்காகப் பயன்படுத்துவதே சாலப் பொறுத்தமாகும் என்கின்றது கதை.  இரண்டாம் கதையில் தான் கொடுத்த பணமட்டுமல்லாது அதோடு வட்டியையும் பெறத்துடித்தால் அதனை அனுபவிக்க இப்புவியில் இருக்காது இறப்போம் எனப் பணத்தின் இயல்பை விவரித்துள்ளது.  அதுமட்டுமின்றி பேராசைக்காரனோடும் எதையும் வியாபார நோக்கோடு பார்ப்பவனோடும் மது அருந்துபவனோடும் இணக்கம் வைத்தால் புகழும் உயிரும் அழியும் எனும் நீதியை குழந்தைகளுக்கு உணர்த்துகிறார் அரு.வி.சிவபாரதி.


இயற்கையை மதித்தல்
         

          ‘அதிசயக் கண்ணாடி’  எனும் கதையில் ஜப்பான் நாட்டு அரசர் தற்பொழுது இருக்கும் சிறிய மாளிகையைவிட்டு பெரிய மாளிகைக்குச் செல்ல நினைக்கிறார்.  ஆனால் தன் பழைய மாளிகையில் உள்ள எட்டு முகம் கொண்ட கண்ணாடியில் வாழும் சூரிய அரசி உத்தரவு தராமல் இருக்கிறாள்.  அவளை மீறி புதிய மாளிகைக்குச் சென்றால் சூரிய அரசி துன்பம் தருவாள் என நினைக்கிறார்.  அதனால் உண்டான வருத்தத்தைத் தன் மகளான இளவரசியிடம் கூற சூரிய அரசி எட்டுமுகக் கண்ணாடிக்குள் வந்த கதையைக் கூறுமாறு சொல்கிறாள்.  சூரிய அரசியின் தம்பி சோமாஹங் தீயவன். ஒருநாள் கடவுளுக்கு சூரிய அரசி உள்ளிட்டவர்கள் ஆடை நெய்து கொண்டிருக்கும் பொழுது இறந்த குதிரையின் உடலை மேற்கூரையிலிருந்து தள்ளிவிட அதனால் ஒரு நெசவாளி இறந்து விடுகிறான்.  இதைக்கண்டு பயந்து போன சூரிய இளவரசி பாறை ஒன்றில் மறைந்து கொள்கிறாள்.
 இதனால் உலகம் பனியால் உறைகிறது.  உயிர்கள் இறக்கின்றன.  இதனை உணர்ந்த சிந்தனைக் கடவுள்,’ சேவல்கள் கூவட்டும் அவள் இருக்கும் இடத்தில் எட்டுமுகக் கண்ணாடியை வையுங்கள்’ எனக் கட்டளையிட, சேவல் ஒலி கேட்டு அவள் வெளிவந்தவுடன் எட்டுமுகக் கண்ணாடி பட்டு பளபளக்கிறாள். இவளைக் கண்ட ஆற்றல் கடவுள் உடனே அவளை பாறையில் இருந்து இழுத்து உலகிற்கு ஒளிதந்து நெல்லை விளைவிக்கிறாள்.  இன்று வயதான அவள் இக்கண்ணாடியில் வாசம் செய்து நெற்கதிர்களை வாழவைக்கிறாள் என்று முடிகின்றது. இதைத்தான் பேட்சு எனும் ஆசிரியர் நினைக்கும் வண்ணம் சிறுகதை எவ்வாறு வேண்டுமானாலும் அமையலாம் என்கிறார். 
         

         ‘மந்திரமும் கழுதையும்’ எனும் கதையில் மந்திரக் கோலை வைத்திருந்த தேவதை பூங்காவில் ஓய்வெடுக்கிறாள். மறதியில் மந்திரக் கோலை விட்டுவிட்டு வீடு வந்தடைகிறாள்.  பின்னர்தான் மந்திரக் கோலை விட்டு வந்ததை உணர்ந்து மீண்டும் பூங்காவை அடைகிறாள்.  அந்தக் கோல் காணாமையினால் பத்திரிகையில் விளம்பரம் தர பத்திரிகை ஆசிரியரை அணுகுகிறாள்.  இவள் கூறியதைக் கேட்ட ஆசிரியர் இதுபோன்ற மூடத்தனத்தை என் பத்திரிகையில் விளம்பரமாகத் தர இயலாது என மறுத்து விடுகிறார்.  வேறு வழியில்லாத தேவதை மீண்டும் பூங்காவுக்கே வர அங்கே மந்திரக்கோலை வைத்திருக்கிறாள் ஒரு சிறுமி.  அப்போது அவள் ஒரு  மாமரத்திடம் பலாப்பழம் தருமாறு வேண்டுகிறாள்.  இதைக் கண்ணுற்ற தேவதை அச்சிறுமியிடம், மாமரத்திடம் இப்படித் தவறாகக் கேட்பது இயற்கையை அவமதித்தல் ஆகும் எனக் கூறி அவளைச் சினந்து மந்திரக் கோலைப் பெற்று மாம்பழத்தை வேண்டி அச்சிறுமியிடம் கொடுத்து அனுப்புகிறாள். 
         

       ஜப்பானியர்கள் தொலைந்த ஒரு பொருள் குறித்துப் பத்திரிகையில் செய்தி வெளியிட வேண்டும் எனும் அறிவினைக் குழந்தைப் பருவத்திலேயே அவர்கள் பெற்றிருத்தல் வேண்டும் என்ற பண்பைக் கற்றுக் கொடுக்கின்றனர்.  அத்துடன் மூடத்தனத்திற்கு எதிராகவும் பத்திரிகைகள் உள்ளன என நாம் நம் குழந்தைகளுக்குக் கற்றுக் கொடுக்க வேண்டும் என இக்கதை உணர்த்துகிறது. ‘மந்திரமும் கழுதையும், அதிசயக் கண்ணாடி’ எனும் இரு சிறுகதைகளும் இயற்கையை மதித்தல் வேண்டும் எனும் அடிப்படைப் பண்பினை வலியுறுத்தியிருப்பதைக் காண முடிவதுடன் சிந்தனை, ஆற்றல் என அனைத்தையும் கடவுளாகப் படைக்கப்பட்டதையும் உணர முடிகின்றன.   

       நல்ல காரணத்திற்காக நல்ல வகையில் அமையும் சிறுகதை, ஆசிரியரின் உள்ளத்து உண்மையை ஒட்டிய சிறுகதை, பொருந்தாத வேண்டாத வலிந்து வராத சிறுகதை, வாழ்க்கையின் பல கோணங்களை உணர்த்தும் சிறுகதை, நீதி மற்றும் அறத்தின் காரணமாக அமையும் சிறுகதை என மேற்கண்ட ஐவகை உணர்ச்சிகளுடைய சிறுகதை இலக்கியம் நெடிது வாழும் என்பார் மு.வ. 


ஆணவம் கூடாது


     புத்தமதத்தில் ‘ஜென்கதைகள்’ உலகம் முழுக்கப் புகழ் பெற்றவையாகும்.  அதுவும் ‘ஒருசொல்’ என்பது மிகவும் பிரபலமானது.  ஞானநூலையும் உலகு இயல்பையும் ஒருங்கே குறைவறக் கற்ற ஞானகுரு இறந்து போகும் தருவாயில் இருக்கும்பொழுது அவரிடம் பயிற்சி பெற்ற சீடர்கள் ஒரு சொல் கேட்பது பெருவழக்கு.  அந்த குரு வாய் திறந்து ‘ஆ. ..‘என்று காட்டி மூடிய பின்னர் என்ன தெரிந்தது எனக் கேட்பார். நல்லறிவு வாய்ந்த சீடர்கள் குருவே! நா தெரிகிறது என்பர். அவ்வளவுதான் என்பார் குரு.  இதன் உட்பொருள் யாதெனில் பல் குறிப்பிட்ட வயதில் முளைத்து ஒரு குறிப்பிட்ட வயதில் விழுந்து விடும். ஆனால் ‘நா’ என்பது நாம் இருக்கும் வரையில் அதுவும் இருக்கும்.  எனவே சொல்லைக் கவனமாகப் பயன்படுத்த வேண்டும்.  நா வளைகிறது என்பதற்காக ஆணவத்தில் பேசுவது தவறு என்பது ஞானி உணர்த்தும் கருத்தாகும்.  இதை உணர்ந்தவரே ஞானநிலையை அடைந்தவர் ஆவர். 

       அவ்வாறு இல்லையெனில் அவர் அஞ்ஞானிகளே என்கிறது ஜென்.
டாங் பரம்பரையைச் சேர்ந்தவன் லீ ஜில் மன்னன். கர்வம் மிக்கவன்.  இவன் ஆட்சிக்கு உட்பட்ட நாட்டில் உரோசிமா ‘தாரோ’ என்ற அறிஞர் இருந்தார்.  தான் மட்டுமே அறிவில் சிறந்தவன் என நினைத்துக் கொண்டிருந்த லீ ஜில் ஒரு நாள் உரோசிமா தாரோவின் திறமையை உணர்ந்து அவர் இருக்குமிடம் சென்று சேர்ந்தான்.  உம்முடன் நான் வாதப்போர் புரியவே வந்தேன். எனை யாரும் ஏமாற்ற முடியாது. உடனே வாதப்போருக்கு வருக என வம்பிழுத்தான்.  உடனே உரோசிமா உங்களோடு வாதப் போர் புரிய வேண்டுமானால் என் மந்திரப் பையை எடுத்துவரவேண்டும்.  அதைக் கொண்டே உமை வெல்வேன். எனவே, என் வீட்டிற்குச் செல்ல உம் குதிரை வேண்டும் என லீ ஜில்லின் குதிரையைப் பெற்றுக் கொண்டு பறந்து விட்டார். அதென்ன மந்திரப்பை என்ற யோசனையில் ஆழ்ந்து மதியம், மாலை, இரவு என நெடுநேரம் காத்திருந்த பின்னரே தன்குதிரையைக் கொண்டு சென்றதன் மூலம் தன்னை ஏமாற்றி முட்டாளாக்கி விட்டார் என்று உணர்ந்து தோல்வியை ஏற்று அரண்மனை திரும்பியவன் கடைசிவரை தன் வாயைத் திறக்கவில்லை.
‘கூடைநிறையப்பொய்’ எனும் சிறுகதையில் செல்வந்தன் ஒருவனுக்கு ஏழைப்பணியாளர் தான் சமைத்த கோழியையும் திராட்சை ரசத்தையும் கூடையில் வைத்துப் பரிசாகக் கொடுத்தான். உடனே அங்கிருந்த வேலைக்கார ஏழைச்சிறுவனிடம், ‘இதை என்வீட்டில் கொடு இக்கூடையில் உயிருள்ள வாத்தும் பாட்டிலில் விசமும் உள்ளன’ எனப்பொய் கூறினார். திறந்தால் பறந்து விடும் குடித்தால் இறந்து விடுவாய் என புத்திசாலித்தனமாகக் கூறுவதாக நினைத்து அச்சிறுவனை அனுப்பினார். தன் வேலையை முடித்துவிட்டு தன் இல்லம் வந்த செல்வந்தன் இரவாகியும் அச்சிறுவன் வராததைக்கண்டு அவன் வரும் பாதையின் எதிரே சென்றார். அச்சிறுவன் மரத்தடியில் உறங்குவதைப் பார்த்து கோபத்தில் உதைத்து உன்னிடம் கொடுத்த கூடை என்னவானது என வினவ, புத்திசாலிச்சிறுவன் அய்யா நீங்கள் கூறியது போல நடந்துவிட்டது. ஆர்வத்தில் நான் கூடையைத் திறந்தவுடன் வாத்து பறந்து விட்டது. என்னைத் தண்டிப்பீர்கள் எனப்பயந்து உயிர்துறக்க விசத்தைக்குடித்தேன். உயிர் பிழைத்ததை என்னால் நம்பமுடியவில்லை என்றதும் உண்மையை மறைத்ததால் தான் ஏமாற்றப்பட்டது மட்டுமல்லாமல் எதுவும் கேள்வி கேட்கமுடியாதபடி தன்வாயாலேயே தான் ஏமாறியதை உணர்ந்தான் செல்வந்தன்.


முடிவுரை


     கதைகள் அனைத்தும் அறத்தை வலியுறுத்துவனவாகவே இருக்கும். காரணம் இதன் அடிப்படைப்பண்பு அறம் என்னும் அடிநாதம் என்பதாலேயே அவ்வாறு அமைகின்றன. எனவே நாடும் மொழியும் இயற்கைச் சூழலும் பண்பாட்டுக் கூறுகளும் எனப் பல்வகையான கூறுகள் ஒரு கதை அமைவதற்கான காரணிகள் இருக்கின்றன.
ஜப்பானியச் சிறுகதைகளில் அறத்தை, அது கூறுகின்ற விதத்தை நுணுகி ஆராயும்பொழுது அந்நாட்டு மண்ணுக்கே உரிய தன்மையான பிரார்த்தனையை விட வேலைதான் முக்கியம் என உணர்த்தியுள்ளது. அதுமட்டுமின்றி இயற்கையை மதித்தலும், சிந்தனையையும் ஆற்றலையும் கடவுளாக்குவதும் முன்னிலைப்படுத்தப்பட்டுள்ளன. ஒப்பற்ற பொருள் காணாது போய்விடின் அதுகுறித்துப் பத்திரிகையில் செய்தி வெளியிடவேண்டும் என்ற அறிவார்ந்த பண்பை ஜப்பான் நாட்டுச் சிறுகதைகள் உணர்த்தியுள்ளன. 


பார்வை நூல்


1.ஜப்பான் நாட்டுச் சிறுவர் கதைகள் – அரு.வி.சிவபார்வதி,  ஜீவா பதிப்பகம்,  முதல் பதிப்பு – 2021.


2.இலக்கியத் திறனாய்வு, டாக்டர் சு. பாலச்சந்திரன், ப.209.


3.மேலது, ப.217.


4.மேலது, ப.209.


5.இலக்கியத் திறன், டாக்டர் மு.வ. ப.71.


ஆய்வுக்கட்டுரையின் ஆசிரியர்


முனைவர் நா.பரமசிவம்


தமிழ் இணைப்பேராசிரியர்


விஇடி கலை மற்றும் அறிவியல் (இருபாலர்) கல்லூரி


திண்டல், ஈரோடு – 638 012.

 

The post JAPAN NAATU SIRUKATHAIKAGAL – KULANTHAIKALUKKANA NEETHIGAL|Dr.N.PARAMASIVAM appeared first on இனியவை கற்றல் பன்னாட்டுத் தமிழியல் மின்னிதழ்.