ஒரு வருடத்துக்கு முன்பு மே 5 அன்று கேரள மாநிலம் கோழிக்கோடு மாவட்டம் பேராம்பரவைச் சேர்ந்த முகமது சாபித், வினோதமான காய்ச்சலுக்குப் பலியானார். அவரது குடும்பத்தைச் சேர்ந்த மூவர் அடுத்தடுத்து இறந்த பிறகுதான் கோழிக்கோடு பேபி மெமோரியல் மருத்துவமனை இந்த வினோதமான காய்ச்சல் குறித்து எச்சரிக்கை அடைந்தது.



அதன் பிறகு நடந்தது உலக சுகாதாரத்துறை வரலாற்றின் தீரம் மிக்கப் போராட்டம். மாநில சுகாதாரத் துறையும் மருத்துவர்களும் மருத்துவ மாணவர்களும் தன்னார்வலர்களும் இணைந்து நடத்திய உணர்ச்சியும் நிபுணத்துவமும் மிக்க இந்தப் போராட்டத்தைப் பின்னணியாகக் கொண்டு வந்துள்ள ‘வைரஸ்’.

ஆஷிக் அபு இயக்கியிருக்கும் இந்தப் படத்தில் குஞ்சாக்கோ போபன், டோவினோ தோமஸ், ஆஷிஃப் அலி, ரேவதி, பார்வதி, இந்திரஜித், பூர்ணிமா, ரீமா கலிங்கல், ரெம்யா நம்பீசன், ஜோஜூ ஜோர்ஜ், ரகுமான் என மலையாளத்தின் முன்னணி நடிகர்கள் அணி வகுத்துள்ளனர். ஒவ்வொரு பாத்திரமும் அதனளவில் முக்கியத்துவம் மிக்கதாகப் படம் சித்தரிக்கிறது.

இரு காட்சிகளில் மட்டுமே வரும் ரகுமான் கதாபாத்திரம்தான், ‘இது நிபாவாக இருக்கலாம்’ என முதன்முதலாகச் சந்தேகிக்கிறது. இது பேபி மெமோரியல் மருத்துவமனையின் மருத்துவர் அனூபை அடிப்படையாகக் கொண்டது. செவிலியர் லினிக்கு சிகிச்சை அளித்த டி.பி.ரஞ்சித் கதாபாத்திரத்தில் ஸ்ரீநாத் பாஸி நடித்துள்ளார். லினியாக ரீமா நடித்துள்ளார். நிபா வைரஸ் நோயாளிகள் சடலத்தை உடற்கூறு செய்ய யாரும் முன்வராத நிலையில் அதைத் தைரியத்துடன் செய்த மருத்துவர் கோபகுமாராக இந்திரஜித் நடித்துள்ளார்.

எல்லாக் கதாபாத்திரங்களும் நிஜ மனிதர்களின் சாயலில் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளன. கேரள சுகாதாரத்துறை அமைச்சராக நடித்துள்ள ரேவதியின் தோற்றத்தைப் பார்த்த அமைச்சர் ஷைலஜா டீச்சர் அது தனது பழைய புகைப்படம் என நினைத்துள்ளார். இந்தத் தோற்றச் சித்தரிப்பு மூலம் படத்தை உண்மைக்கு அருகில் வைக்க ஆஷிக் முயன்றுள்ளார். இந்த இடத்தில் படம் மகேஷ் நாராயணனின் ‘டேக் ஆஃ’பை நினைவூட்டுகிறது.

கோழிக்கோடு மருத்துவக் கல்லூரியை முக்கியக் களமாகக் கொண்டு படம் உருவாக்கப்பட்டுள்ளது. அந்தக் கல்லூரியில் சந்தித்துக்கொள்ளும் எண்ணற்ற கதாபாத்திரங்களின் வழி கதை விரிந்து செல்கிறது. மருத்துவர் பிஜின் – மருத்துவர் சீது பொன்னுத் தம்பி தம்பதியின் நிஜக் கதையும் இதில் வருகிறது. இத்துடன் ஆஷிஃப் – தர்ஷனா போன்ற சில கற்பனைகளையும் படம் உருவாக்கியுள்ளது. இந்தக் கற்பனையும் நிஜமும் பார்வையாளர்களின் உணர்ச்சியைத் தூண்டக்கூடிய அம்சங்களாக இருக்கின்றன.

தன் மனைவி லினியை, ஒரு முறை காண முடியாத கணவனின் நிலையை மின்தகன அறையிலிருந்து வெளிவரும் புகை வழி, படம் உணர்ச்சிப்பூர்வமாகக் காட்சிப்படுத்தியுள்ளது. வெளியே பரபரப்பான கோழிக்கோடு நகரம் வெறிச்சோடிப் போன சூழலையும் காட்சிப்படுத்தியுள்ளது. நிபா பீதி பரஸ்பர மனித சிநேகத்தை நஷ்டப்படுத்தியதையும் கவனத்துடன் செல்கிறது. ‘சூடானி ஃப்ரம் நைஜீரியா’ படத்தின் இணைக் கதையாசிரியர் மோசின் பராரி, ஷர்பு, சுகாஸ் ஆகிய இருவருடன் இணைந்து படத்தின் திரைக்கதையை எழுதியிருக்கிறார்.



மருத்துவர்களால் கணிக்க முடியாதபடி நிகழும் இந்த மரணங்களுக்குப் பின்னாலுள்ள வினோதம் நிபா எனக் கண்டுபிடிக்கப்பட்டதும் படம் ஒரு திரில்லராக மாறுகிறது; முதன்மை நோயாளியான முகமது சாபிதிலிருந்து ஒரு விசாரணையாக முன்னும் பின்னும் நகர்கிறது. மத்திய அரசின் பிரநிதிகள் இதை அந்நியத் தாக்குதலாகக் கருதுகிறார்கள். அதைத் தகுந்த ஆதாரங்களுடன் மறுக்கவில்லை என்றால் பாதுகாப்பு அமைச்சகம் இதைக் கைக்கொள்ளும் வாய்ப்பு சுட்டிக்காட்டப்படுகிறது.  

அதனால் நிவாரணம் இல்லா இந்த நோய் எப்படி வந்தது, அதன் மூலம் என்ன? எனக் கண்டறிய வேண்டிய கட்டாயம் மாநில அரசுக்கு ஏற்படுகிறது. மணிப்பால் வைராலஜி நிறுவனத்தின் மருத்துவர் அருண் குமாரும் கோழிக்கோடு முதுகலை மருத்துவ மனைவி சீது பொன்னுத் தம்பியும் இந்தப் பணியில் முக்கியப் பங்காற்றியுள்ளனர். இந்த இரு கதாபாத்திரங்களிலும் முறையே குஞ்சாக்கோ போனும் பார்வதியும் நடித்துள்ளனர்.

இந்த இரு கதாபாத்திரங்கள் வழி படம் ஒரு த்ரில்லராக விறுவிறுப்படைகிறது. பார்வதி, சாபித்திடமிருந்து இந்த வைரஸ் பரவியிருக்கிறது என்பதைக் கண்டுபிடிக்கும் பணியைத் தன்னார்வமாக மேற்கொள்கிறார். ஒரு கட்டத்தில் நிபா குழு இவரது கண்டுபிடிப்புகளுக்கு ஆதரவளிக்கிறது. போபன் இந்த வைரஸ் சாபிதுக்கு எப்படி வந்தது என்பதைக் கண்டறிய அறிவியல் பூர்வமான விசாரணையில் இறங்குகிறார்.

சாபித் தோட்டத்தினுடைய பழங்கள், வளர்ப்பு முயல்கள் என இந்த விசாரணை தொடர்கிறது. 2018 ஜூன் 10 அன்று சுகாதாரத்துறை அமைச்சர் நிபா பாதிப்பு இல்லை என அறிவிக்கும்வரை ஒரு மாதம் காலம் தொடர்ந்த இந்தப் போராட்டத்தின் உண்மை நிலையைப் படம் வெகு அருகில் சென்று காட்சிப்படுத்தியுள்ளது. ஆனால் நாடகத்தனமான படத்தின் இறுதி மேடைக் காட்சியில் ஆஷிக் தான் ஒரு பழைய எஸ்.எஃப்.ஐ.காரன் என்ற ரீதியில் உணர்ச்சவசப்பட்டுவிட்டார்.

ஜெயகுமார்

தமிழ் இந்து, 21, ஜூன், 2019

பெரும் எதிர்ப்பார்ப்புக்கு இடையில் வெளியாகி இருக்கிறது, ‘ஜல்லிக்கெட்டு’. அடிமாட்டுக்குக் கொண்டுவரப்பட்ட எருமை ஒன்று தப்பித்துவிட, அதைத் தேடி அலையும் ஒரு ஜனக் கூட்டத்தின் கதைதான் இது. ‘மாவோயிஸ்ட்’ என்னும் தலைப்பில் மலையாள எழுத்தாளர் எஸ்.ஹரீஸ் எழுதிய சிறுகதையை அடிப்படையாகக் கொண்டு திரைக்கதை அமைக்கப்பட்டிருக்கிறது. ஆர்.ஜெயகுமாரும் ஹரீஸும் இணைந்து எழுதியிருக்கிறார்கள்.

மலையாள முன்னணி இயக்குநர்களில் ஒருவரான லிஜோ ஜோஸ் பெல்லிசேரி இதன் இயக்குநர். ‘ஆமென்’ படத்தில் இருந்து தனக்கெனத் தனித்துவமான மொழியை உருவாக்கிக் கொண்ட லிஜோ இதில் இன்னும் திருத்தமாகத் தன்னை வெளிப்படுத்தியுள்ளார். ஷாட் தேர்வில் அவரது தேர்ச்சி கூடியிருக்கிறது. கடிகார முள்ளின் ஓசைக்குப் படத்தின் கதாபாத்திரங்கள் விழி திறக்கும் முதற்காட்சி அதற்கான பதம்.

கேரளத்தின் இடுக்கி மாவட்டத்தில் உள்ள ஒரு மலைக் கிராமம்தான் கதையின் களம். அங்கே கறி வியாபாரம் செய்யும் வர்கியின் கடைக்குக் கொண்டுவரப்படும் எருமை, அடித்துக்கொல்லப்படும் அதிகாலை வேளையில் அவருடைய கையாள் அந்தோணியின் பிடியிலிருந்து நழுவிக் காட்டுக்குள் பதுங்கி விடுகிறது. அதன் பிறகு அந்த ஊரின் இரு பகல்களும் இரு இரவுகளும் நடைமுறை வாழ்க்கையிலிருந்து தப்பிக் காட்டுக்குள் அலைகிறது. இந்தச் சிறு காலத்துக்குள் படம், பலவிதமாகத் தன்னை வெளிப்படுத்துகிறது. இதற்கு முன்பு எருமை மாட்டிறைச்சி, அந்த ஊரின் வாழ்க்கையுடன் எவ்வளவு தொடர்பு கொண்டது என்பதைத் திட்டுத் திட்டான காட்சிகள் வழியே லிஜோ சொல்லியிருக்கிறார்.

காட்டுக்குள் தப்பிச் சென்ற எருமை மூர்க்கத்துடன் ஊருக்குள் நுழையும் ஒரு நீண்ட காட்சியில் முதலில் டீக்கடையை முட்டிச் சிதைக்கிறது. பிறகு கம்யூனிஸ்ட் கொடியை, பிறகு வங்கிக்குள் புகுந்து பெரும் சினத்துடன் வர்கியை முட்டித் தள்ளிவிட்டு மீண்டும் காட்டுக்குள் புகுந்து கொள்கிறது. இதற்குப் பிறகு தோழர்கள் வருகிறார்கள். சாய்ந்த கொடியைக் குறித்துப் பேசுகிறார்கள். ஏதோ தீர்வு சொல்ல முயன்று அதற்குள் வன்முறையில் இறங்குகிறார்கள். இதற்கு முந்தைய காட்சியில் பசு மூத்திரம் பிடிக்கும் ஒருவர் எருமையை அதன் போக்கில் வாழவிட வேண்டும் என்று ஜீவகாருண்யம் பேசுகிறார். ஆனால், எருமை அவரது காட்டைச் சிதைக்கும்போது கொதித்துப் போய் வசை பாடுகிறார். வலது, இடது அரசியலை விமர்சிக்கும் இந்தப் படம், போலீஸ் அமைப்பு எப்படி இயங்குகிறது என்பதையும் சொல்கிறது. மத அமைப்புகள், எளிய மனிதர்களின் நம்பிக்கைகளைக் கொண்டு தங்கள் சொந்த விருப்பு, வெறுப்புகளைச் சாதிப்பதையும் படம் காட்சிகளின் வழியே பதிவுசெய்கிறது.

படத்தின் தொடக்கத்தில் மின்னல் வெட்டுபோல் காட்சிகள் வந்துபோகின்றன. அவற்றில் ஒன்றில் தினமும் புட்டு சமைப்பதற்காக ஒருவர் தன் மனைவியை அடிக்கிறார். இதுபோல் திட்டுத் திட்டாகப் பெண் கதாபாத்திரங்கள் படத்துக்குள் வந்துபோகின்றன. ஆனால், அவை மையக் கதைக்குள் எந்தக் குறுக்கீட்டையும் நிகழ்த்த வில்லை. ஆனால், இந்தக் கதாபாத்திரங்களின் வழி அதிகார அமைப்பை படம் சித்தரிக்கிறது. இன்னொரு காட்சியில் நக்சல் தோழரின் வீட்டில் ஜப்தி நோட்டீஸ் ஒட்டப்படுகிறது. இதற்கு ஒரு தொடர்ச்சி படத்தின் இரண்டாம் பாதியில் இருக்கிறது. எருமை திரும்பவும் தப்பிக்கும் காட்சியில் இந்த நக்சல் தோழர் மூலம் நடப்பு காலத்தின் இடதுசாரி அரசியலைப் படம் விமர்சிக்கிறது.

அந்தோணி, வர்கியின் தங்கை, எருமையைப் பிடிக்க காட்டுக்குள் இறங்கும் வர்கியின் முன்னாள் கையாள் குட்டச்சன் இந்த மூன்று கதாபாத்திரங்களின் முரணில்தான் படத்தின் இரண்டாம் பகுதி துளிர்க்கிறது. இவர்களுக்கு வெளியே எருமையைப் பிடிக்க ஜனக் கூட்டம் மூன்று பிரிவுகளாகக் காட்டுக்குள் இறங்குகிறது. இந்தப் பிரிவுகளுக்கு இடையில் ஒன்றிற்கு ஒன்று முரண்பாடுள்ளது. இந்த ஜனக் கூட்டம் சட்டம், ஒழுங்கைக் கைப்பற்றுகிறது. ஊரின் காவல் உதவி ஆய்வாளர் ஜனத்தோடு ஜனமாகக் கைலியுடன் எருமையின் மீது காலனைப் போல் ஓடும் காட்சி அதற்கான சாட்சி. பிறகு அந்த ஊரே ஒரு ஜனக் கூட்டத்தின் ஜனநாயகத்தின் கீழ் வருகிறது. ஒருவகையில் இதுதான் இன்றைய இந்திய ஜனநாயகத்தின் நிலை என்பதைப் படம் சொல்ல முயன்றிருக்கிறது.

இந்தத் துரத்தல் நாடகத்தை கிரீஷ் கங்காதரனின் ஒளிப்பதிவும் பிரஷாந்த் பிள்ளையின் ஒலிப்பதிவும் மூர்க்கமானதாக மாற்றியிருக்கின்றன. பின்னணி இசையாகக் குரல்களே பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன. நாகரிகம் தொடங்குவதற்கு முன்னான மனித சப்தங்கள். நவீன ஆயுதங்கள் இன்றி கம்பும் சுத்தியலுமாக முன்னேறும் ஜனக் கூட்டத்தின் சப்தமும் தீப்பந்தமும் அத்துடன் சேர்ந்துகொள்கின்றன.

இந்தத் தேடுதல் வேட்டையின் ஊடே அந்தக் காட்டுக்குத் தங்கள் முப்பட்டான்கள் மலை ஏறி வந்த கதையைக் கதாபாத்திரங்கள் சொல்கின்றன. வாழ வழியில்லாத, வாழ்க்கைக்குத் தப்பிய உதிரிகளின் தேசமாக அது ஆனதைப் பல காட்சிகள் ஊடே படம் சொல்கிறது. அந்த ஊரே ஒரு தேசமாக விரிவுகொள்கிறது. அந்தத் தேசத்தில் இன்னும் மீதமிருக்கும் காட்டு வாசனையைப் போல் ஜனங்களிடம் தேங்கியிருக்கும் மிருக வாசனையையும் இந்தப் படம் இறுதியாகக் கண்டடைகிறது.

- மண்குதிரை
  

சனல் குமார் சசிதரன்